Wybierz swoją dolegliwość i dowiedz się jakie leki będą najskuteczniejsze

BAZA LEKÓW:

Żylaki

Kontynuacja leczenia bez wychodzenia z domu? Teraz to możliwe! Zamów teleporadę z e-receptą prosto na Twój adres e-mail!

Żylaki kończyn dolnych definiuje się jako wydłużenie i poszerzenie żyły o krętym przebiegu, co jest często nietrudno dostrzec gołym okiem. Przypadłość ta dotyczy najczęściej żył powierzchniowych kończyn dolnych, natomiast rzadziej żył głębokich. Najczęściej żylaki dotyczą kończyn dolnych i w takim przypadku mogą być uznane za kliniczny objaw przewlekłej choroby żylnej (PchŻ). W momencie, gdy zastawki żylne funkcjonują nieprawidłowo krew cofa się z żył głębokich do tych powierzchniowych, zwiększając przy tym krążenie krwi. Żyły nie są przyzwyczajone do większego ciśnienia przepływu, przez co ulegają rozszerzeniu i właśnie w ten sposób powstają żylaki kończyn dolnych. Są one częstym schorzeniem, jednak wiedza na temat rzeczywistej chorobowości bywa niedoceniana. Tymczasem ze względu na możliwe powikłania warto zwrócić uwagę na skalę tej choroby. Po 45 roku życia już co trzecia kobieta i co piąty mężczyzna myślą o tym, jak przebiega leczenie żylaków i jak się ich pozbyć. I nie mowa tu tylko o tym, że widoczne żyły nadają nogom nieatrakcyjny wygląd. Nieleczone żylaki mogą bowiem zagrażać naszemu życiu, dlatego warto podjąć skuteczne kroki, by zapobiegać ich powstawaniu, a gdy już się pojawią - fachowo je usunąć. Przeważnie żylaki mają postać widocznych pod skórą, krętych żył, które są rozszerzone, wydłużone, widocznie uwypuklone i stanowią powód, dla którego pacjenci zgłaszają się na konsultacje z lekarzem.


Spis treści

Skąd się biorą żylaki?
Rodzaje żylaków
Co sprzyja powstawaniu żylaków?
Jak objawiają się żylaki?
Profilaktyka i leczenie żylaków

Skąd się biorą żylaki?

Żylaki dotyczą 25-36% populacji kobiet oraz 10-28% mężczyzn zamieszkałych w Europie. Ponadto u kobiet ryzyko powstania żylaków wzrasta z każdą przebytą ciążą na skutek wzrostu objętości krwi krążącej, a także ze względu na zmiany hormonalne. Badania wykazały również, że nadwaga oraz otyłość zwiększają możliwość rozwinięcia się tej choroby u kobiet, a występowanie żylaków wyraźnie wzrasta wraz z wiekiem. Co ma związek z osłabieniem mięśni łydek oraz zmniejszaniem ilości składników matrycy zewnątrzkomórkowej stanowiącej podporę dla naczyń krwionośnych. Rozwojowi żylaków sprzyjać mogą także: wysoce przetworzona dieta uboga w włókno pokarmowe (niska podaż warzyw i owoców w diecie) oraz niewłaściwie dobrana, zbyt ciasna odzież, a przede wszystkim pończochy, rajstopy, ciasne jeansy. Interesujące badania prowadzone się w celu opisania dziedziczności tego schorzenia. Okazuje się, że ryzyko pojawienia się żylaków jest znacznie większe poprzez uwarunkowania genetyczne. Jeśli któryś z członków bliskiej rodziny borykał lub boryka się z żylakami, istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że tego rodzaju problemy kończyn dolnych pojawią się także u Ciebie. Udowodniono, że elastyczność ścian żył w nogach jest obniżona już u dzieci, w których rodzinach występowały żylaki, a predyspozycje genetyczne są uznawane za jedną z głównych przyczyn występowania żylaków. W jednym z badań wyróżniono 82 geny ulegające zwiększonej ekspresji w żylakach w porównaniu ze zdrowymi naczyniami. Były wśród nich geny odpowiedzialne za syntezę oraz degradację składników ścian naczyń krwionośnych oraz za zjawisko przebudowy ścian charakterystyczne dla procesów gojenia i regeneracji. Natomiast czynniki genetyczne korelujące z występowaniem żylaków nie mają jedynie podłoża genetycznego.

Czynniki ryzyka rozwoju żylaków

Do czynników ryzyka powstawania żylaków, poza uwarunkowaniami genetycznymi, zalicza się:

wiek;

płeć;

wysoce przetworzona dieta uboga w błonnik;

zbyt ciasna odzież (pończochy, rajstopy);

wykonywanie zawodu związanego z pozycją stojącą lub długotrwałą pozycją siedzącą;

przebytą zakrzepicę naczyń żylnych.

Rodzaje żylaków

Żylaki nie pojawiają się u pacjentów z dnia na dzień, a ich rozwój jest długotrwałym procesem, do którego predysponuje styl życia pozbawiony aktywności fizycznej. Żylaki mogą dotyczyć wielu okolic ciała, a poszerzone żyły mogą mieć różną średnicę, dlatego też wyróżnia się kilka rodzajów żylaków:

Teleangiektazje (pajączki naczyniowe)

Pajączki naczyniowe to poszerzone naczynia żylne małego kalibru. Umiejscowione są zwykle płytko pod skórą. Teleangiektazje rzadko dają objawy bólowe, wiążą się jednak z defektem estetycznym.

Żylaki siatkowate

Ten typ żylaków umiejscawia się przeważnie w dole podkolanowym. Tworzy go kręta siatka żylna składająca się z naczyń małego kalibru. Żylaki głównych pni żylnych. Żylaki głównych pni żylnych tworzą się na żyłach o stosunkowo dużej średnicy. W przypadku kończyny dolnej dotyczą one żyły odpiszczelowej (żylaki na przyśrodkowej powierzchni kończyny dolnej) lub żyły odstrzałkowej (na tylnej powierzchni kończyny). Żylaki te często wiążą się z występowaniem wszelkich objawów charakterystycznych dla żylaków, w tym bólowych.

Co sprzyja powstawaniu żylaków?

Przyczyny dysfunkcji zastawek żylnych oraz nieprawidłowego przepływu krwi mogą być różne. Oprócz dziedziczenia choroby, wpływ na nią może mieć nieprawidłowy tryb życia. Lekarze potwierdzają, że występowanie żylaków jest znacznie większe u osób, które nie prowadzą wystarczającej aktywności fizycznej, a przez większość doby pozostają tylko w pozycji siedzącej lub tylko w pozycji stojącej. Co więcej, powstawaniu żylaków sprzyja noszenie butów na wysokim obcasie, rajstop oraz obcisłych spodni. Badania potwierdzają również, że ryzyko niewydolności żylnej jest większe wśród osób preferujących gorące kąpiele. Powstawanie żylaków może być również powikłaniem licznych chorób organizmu. Przyczyną występowania szpecących, krętych i uwypuklonych linii na nogach mogą być między innymi zaburzenia hormonalne, nadwaga albo otyłość czy stosowanie ubogiej w włókno pokarmowe, białko oraz witaminę C diety. Żylaki znacznie częściej pojawiają się u nałogowych palaczy oraz u osób, które nadużywają alkoholu.

Jak objawiają się żylaki?

Typowe objawy żylaków to:

widocznie poszerzone żyły powierzchniowe (przypominają sznury lub sploty o ciemnym zabarwieniu z wyczuwalnymi uwypukleniami); obrzęki nóg i stóp;

często tępy lub piekący ból (szczególnie po długim staniu);

uczucie ciężkości nóg, swędzenie, mrowienie oraz skurcze mięśni (te dolegliwości mają tendencję do nasilania się wieczorem i w nocy oraz w okresie letnim)

Zawansowanemu stadium choroby może towarzyszyć egzema (stan zapalny skóry, swędzenie i zaczerwienienie) oraz owrzodzenia na wysokości stawu skokowego. Ponadto żylaki mogą pękać i krwawić, najważniejsza jest wtedy bezzwłoczna interwencja lekarska.

Profilaktyka i leczenie żylaków

Już Hipokrates w swoich pismach zaproponował odpowiednie metody leczenia żylaków, które obejmowały kompresję i okłady z ziół moczonych w occie. Poprzez wieki liczni słynni uczeni podejmowali w swoich dziełach problem leczenia żylaków. Wraz z postępem medycyny proponowano coraz to nowsze metody leczenia, zarówno mechaniczne jak i farmakologiczne. Należy jednak podkreślić, że schorzenie to stanowi aktualny problem zarówno dla badaczy jak i systemu opieki zdrowotnej ze względu na wysoką chorobowość, nawracający charakter oraz trudność w leczeniu.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne znajduje powszechne uznanie w terapii niewydolności żylnej. Najliczniejszą grupę leków dostępnych bez recepty, stosowanych w tym celu stanowią preparaty pochodzenia roślinnego, a do najczęściej wykorzystywanych substancji należą bioflawonoidy. Związki te są wykorzystywane zarówno samodzielnie, jak i wspomagająco z innymi metodami leczenia. Szeroko przebadanym preparatem są zmikronizowane bioflawonoidy diosmina i hesperydyna, które to wykazują korzystne działanie na mikrokrążenie, poprawiając napięcie naczyń krwionośnych i zmniejszając ich przepuszczalność. W terapii żylaków znajdują także zastosowanie inne substancje pochodzenia naturalnego o charakterze bioflawonoidów, jak rutyna, trokserutyna i oksyrutyna. Nierzadko stosuje się również wyciągi z kasztanowca i izolowane z nich saponiny. Mechanizm działania tych związków polega na zmniejszeniu przepuszczalności włośniczek, co skutkuje zahamowaniem wysięku i zmniejszeniem obrzęku. Ponadto zwiększają one elastyczność naczyń krwionośnych, wykazują korzystny wpływ na żyły. Syntetyczną substancją o wielu właściwościach i stosowaną także w leczeniu żylaków jest trybenozyd. Działa on antagonistycznie w stosunku do histaminy, acetylocholiny, serotoniny i bradykininy, przez co wywołuje efekt przeciwbólowy i przeciwzapalny. Zmniejsza także przepuszczalność naczyń włosowatych i korzystnie wpływa na napięcie naczyń krwionośnych. Kolejnym związkiem, który może charakteryzować się korzystnym działaniem jest dobesylan wapnia wskazany w terapii przewlekłej choroby żylnej. Mechanizm jego działania polega na bezpośrednim oddziaływaniu na śródbłonek. Powoduje w ten sposób zmniejszenie przepuszczalności naczyń włosowatych i zwiększenie ich wytrzymałości mechanicznej, co zapobiega tworzeniu wysięków i usprawnia mikrokrążenie. Dodatkowo lek zwiększa napięcie ścian żył, zapobiegając zastojom krwi i tworzeniu się zakrzepów.

Niefarmakologiczne metody leczenia żylaków

Z uwagi na skalę i częstość występowania żylaków konieczne było opracowanie różnych metod terapii, należ do nich: Metody uciskowe- obejmują one noszenie specjalnie dobranych pończoch o odpowiednim rozłożeniu siły nacisku na nogi. Największa kompresja wymagana jest na wysokości kostki i jest stopniowo zmniejszana w górę kończyny. W ten sposób pończochy stanowią mechaniczną podporę dla żył powierzchniowych wspomagając przepływ krwi do żył głębokich. Niejednokrotnie zdarza się, że taka metoda jest na tyle wystarczająca i skuteczna, że pacjenci nie wymagają stosowania innych metod leczenia. Metody uciskowe są także nieodzowne dla uzyskania właściwych efektów po leczeniu inwazyjnym;

Leczenie obliteracyjne (skleroterapia), polega na wstrzykiwaniu do żył substancji, które powodują zamknięcie światła w naczyniu, a dzięki temu ich ominięcie przez krążącą krew. Naczynie poddane takiemu zabiegowi polega fibrynolizie z udziałem endogennych mechanizmów naprawczych. Ta metoda jest skuteczna przy żylakach małych i średnich;

Leczenie chirurgiczne, polega na operacyjnym usunięciu niewydolnej żyły odpiszczelowej. Możliwymi powikłaniami tej metody są zakażenia ran pooperacyjnych oraz wynaczynienie krwi, co w efekcie skutkuje pojawieniem się licznych siniaków. Leczenie operacyjne wymaga dłuższego pobytu chorego w szpitalu oraz wiąże się z późniejszym powrotem do codziennych obowiązków. Ta metoda wymaga więc więcej czasu spędzonego na odpoczynku i regeneracji, co uniemożliwia wykonywanie obowiązków w pracy. W tym celu można szybko uzyskać elektroniczne zwolnienie lekarskie na okres potrzebny do pełnej regeneracji pooperacyjnej;

Leczenie wewnątrznaczyniowe obejmuje wprowadzenie do światła naczynia cewnika, który w odpowiedni sposób wydziela energię cieplną, powodując zniszczenie struktury żyły i w efekcie zamknięcie jej światła. W użyciu są także cewniki wykorzystujące laser do zamknięcia żyły. Po zabiegu następuje proces fibrynolizy i naczynie zostaje wchłonięte. Po zabiegu najczęstszymi powikłaniami są zakrzepowe zapalenie żył, pojawienie się krwiaków, migracja skrzepliny do żył głębokich czy incydentalne oparzenia;

Wprawdzie problemy kończyn dolnych z żylakami pojawiają się zazwyczaj po 40 roku życia, to jednak proces powstawania żylaków może rozpocząć się znacznie wcześniej, a im szybciej zostanie rozpoczęta walka z tego rodzaju problemami nóg, tym lepsze efekty terapeutyczne może uzyskać osoba zmagająca się z żylakami. Zaobserwowanie żylaków w młodym wieku powinno skutkować jak najszybszą konsultacją z lekarzem. Ich zdiagnozowanie we wczesnym stadium rozwoju pozwala je zwalczyć w sposób łatwy i nieinwazyjny. Usuwanie żylaków następuje wtedy poprzez laseroterapię oraz farmakoterapię, a zabiegi chirurgiczne nie są konieczne.

Profilaktyka żylaków

Najistotniejsze jednak wciąż pozostaje podjęcie właściwych działań profilaktycznych. Aby przeciwdziałać wystąpieniu stanów zapalnych żył, należy zadbać przede wszystkim o zdrowy styl życia, na który składać się będą:

odpowiednia ilość aktywności fizycznej, zarówno planowanej, jak i spontanicznej oraz stopniowe zwiększanie intensywności treningowej; utrzymanie właściwej masy ciała;

stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety, bogatej w warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste, tłuste ryby morskie, ect. (zalecanym modelem żywieniowym będzie tu dieta DASH bądź śródziemnomorska);

rezygnacja z noszenia butów na bardzo wysokim obcasie oraz rajstop czy ciasnych jeansów, które utrudniać będą w znacznym stopniu przepływ krwi;

stanowisko pracy, na którym wykonywanie zawodowych obowiązków nie będzie odbywać się tylko w pozycji stojącej albo jedynie w pozycji siedzącej.

Natychmiastowa powinna być również reakcja na pojawiające się na nogach tzw. pajączki. Dzisiaj doskonale niwelują je liczne zabiegi z zakresu medycyny estetycznej. Należy wiedzieć, że postępująca niewydolność żył najczęściej nie daje od razu dolegliwości bólowych, przez co choroba może być we wczesnym etapie niezauważalna. Szczególną uwagę na wygląd swoich nóg powinny zwrócić osoby młode, u których w rodzinie wystąpił już przypadek zdiagnozowanych żylaków. Co ważne, leczenie niewydolności żylnej nie może odbywać się bez konsultacji ani kontroli lekarza. Samodzielne próby zwalczenia żylaków nie są wskazane oraz mogą nie dać pożądanych rezultatów lub co gorsza przyczynić się do rozwoju choroby oraz wystąpienia groźnych powikłań. Aby tego uniknąć zapisz się na konsultację z lekarzem online. Dobierze on właściwe leki, które w kilka minut zostanie opatrzona Twoja elektroniczna recepta.