Operacja kręgosłupa lędźwiowego ile zwolnienia?

Schorzenia kręgosłupa stają się w dzisiejszych czasach jednymi z  najpowszechniejszych. Ta sytuacja spowodowana jest głównie stylem życia, który wymaga długotrwałego siedzenia lub przyjmowania innej niewygodnej dla kręgosłupa pozycji, niewystarczającej ilości aktywności fizycznej, a także chronicznego stresu. Wszystkie te czynniki wpływają negatywnie na stan kręgosłupa i mogą powodować uciążliwe dolegliwości bólowe. Istnieją różne metody niwelowania tych objawów, jednak niekiedy nie są one wystarczające i  konieczna okazuje się interwencja chirurgiczna. Czy trzeba bać się operacji kręgosłupa? Co powinieneś/aś wiedzieć przed? Jak długi jest okres rekonwalescencji? Oraz po operacji kręgosłupa lędźwiowego ile zwolnienia przysługuje? Zapraszamy do dalszej lektury. 

Operacja kręgosłupa lędźwiowego ile zwolnienia – jakie są wskazania?

Na samym początku warto podkreślić, że nie u każdego pacjenta, który boryka się z bólem kręgosłupa, od razu konieczna będzie operacja. Zazwyczaj stosuje się inne metody leczenia, a interwencja chirurgiczna jest ostatecznym wyjściem. Przeprowadza się ją wtedy, gdy wszystkie inne metody zawiodły i nie dały oczekiwanych rezultatów. 

Jednak co właściwie kwalifikuje pacjenta do zabiegu? Jako jedno z najczęstszych schorzeń kręgosłupa, która wymaga interwencji chirurga jest daleko posunięta dyskopatia. Ta choroba zwyrodnieniowa, jak sama jej nazwa sugeruje, obejmuje krążki międzykręgowe, czyli tak zwane dyski. Są to elastyczne elementy budowy kręgosłupa umiejscowione między dwoma kręgami. Zapewniają mu mobilność i  elastyczność. W przebiegu dyskopatii dysk ulega uszkodzeniu, co prowadzi do powstania przepukliny, która może wywierać ucisk na nerwy. To z kolei powoduje nieprawidłowe ich funkcjonowanie i dotkliwe dolegliwości bólowe. 

Do pozostałych objawów, które kwalifikuje się do operacji, zalicza się między innymi:

• Wszelkiego rodzaju niedowłady ruchowe,
• Zaburzenia czucia,
• Problemy z utrzymywaniem moczu,
• Wszelkiego rodzaju deformacje i złamania kręgosłupa,
• Zwężenia kanałów kręgowych,
• Rwa kulszowa,
• Wszelkie inne nieprawidłowości, które według lekarza wymagają zoperowania. 

Warto pamiętać, że decyzja o przeprowadzeniu operacji zależy w głównej mierze od zaawansowania choroby i indywidualnej oceny lekarza. Jeśli interesuje Cię zagadnienie „operacja kręgosłupa lędźwiowego ile zwolnienia” – czytaj dalej. 

Jakie typy operacji kręgosłupa można wyróżnić?

Dzięki stałemu rozwojowi nauki i postępowi medycyny lekarze mają szeroki wachlarz możliwości w przeprowadzaniu operacji kręgosłupa. Metody zabiegów dobierają w zależności od konkretnej choroby, stadium jej rozwoju, a  także od ogólnego stanu pacjenta po jego indywidualnej ocenie. 

Podstawowe rozróżnienie metod operacji kręgosłupa skupia się na ich inwazyjności: 

• Metoda klasyczna – polega na przecięciu skóry, mięśni i wiązań w celu dotarcia do uszkodzonych struktur kręgosłupa. Następnie zależnie od schorzenia lekarz przeprowadza wymaganą operację właściwą, np. wymienia uszkodzony dysk na implant. Metoda ta niesie ze sobą zagrożenie szeregiem powikłań. Należą do nich na przykład znaczna utrata krwi, uszkodzenie nerwów czy duże ograniczenia ruchowe po operacji. Może nie najważniejszym, ale także istotnym minusem tej metody jest spora rana i blizna, gdyż podczas operacji lekarz musi mieć do dyspozycji duży obszar, aby go odpowiednio zoperować. Także czas rekonwalescencji w przypadku metody klasycznej może być o wiele dłuższy. 

• Metoda małoinwazyjna – przeprowadza się ją przy użyciu niewielkich narzędzi (mikroskop, endoskop), dzięki czemu obszar zabiegu znacznie się zmniejsza. Przy wykorzystaniu metody małoinwazyjnej nie dochodzi także do tak rozległego uszkodzenia mięśni stabilizujących kręgosłup, co pozwala na szybsze dojście do siebie. Wyklucza ona także większość powikłań związanych z metodą klasyczną. Niestety nie wszystkie schorzenia mogą być zoperowane przy użyciu małoinwazyjnych metod. 

Z uwagi na typ schorzenia wyróżnia się także:

• Werteboplastykę – polega na wprowadzeniu do kości cementu, którego zadaniem jest ustabilizowanie konkretnego odcinka kręgosłupa,
• Foraminotomię – czyli poszerzenie otworów kręgowych, aby zrobić miejsce nerwom,
• Laminektomię – celem zabiegu jest stworzenie miejsca dla rdzenia kręgowego,
• Nukleoplastykę – laserowe zmniejszanie przepukliny,
• Fuzję kręgów – czyli całkowite usunięcie danego kręgu i wszczepienie metalowej stabilizacji.

Powikłania po operacji kręgosłupa lędźwiowego 

Jak każdy zabieg chirurgiczny, tak samo operacja kręgosłupa niesie ze sobą możliwość wystąpienia pewnych niepożądanych skutków ubocznych. Można je wyróżnić na kilku poziomach. Oto one:

• Powikłania neurologiczne: na początku warto zaznaczyć, że zdarzają się one sporadycznie, a mimo to są jednym z powodów, z obawy przed którymi pacjenci nie decydują się na operację. Bóle pleców, osłabiona siła mięśni czy bóle promieniujące do nóg to objawy, które po zabiegu są czymś normalnym i nie powinny niepokoić pacjenta. 
• Powikłania skórne – do niepożądanych skutków może dojść także w   obszarze rany pooperacyjnej. Jeżeli widzisz, że nie goi się prawidłowo i  towarzyszy temu procesowi znaczny ból, wysięk z rany czy podwyższona temperatura, koniecznie skonsultuj to z lekarzem.
• Dyskopatia nawrotowa – niestety po operacji usunięcia przepukliny może dojść do jej nawrotu. Aby temu zapobiec bardzo ważne jest postępowanie pacjenta po operacji, czyli prawidłowe siadanie, wstawanie i leżenie, a  także poddanie się rehabilitacji.
• Powikłaniami po operacji może być także wystąpienie niedrożności żył, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego, wystąpienie przepukliny na innym odcinku kręgosłupa czy przemieszczenie się lub nieprawidłowy zrost wszczepionego implantu.

Rekonwalescencja, rehabilitacja i L4

Rehabilitacja ma na celu odbudowanie mobilności, stabilności i  prawidłowych funkcji kręgosłupa. Już od pierwszego dnia po zabiegu należy rozpocząć ten proces. Pierwsze osiem tygodni po operacji to kluczowy czas w odzyskiwaniu sprawności i zdrowia. To w tym okresie tkanki goją się i  przebudowują, dlatego tak ważne jest utrzymywanie prawidłowej postawy ciała, także podczas snu, wstawania i kładzenia się. Niewskazane jest także wykonywanie gwałtownych ruchów, schylanie się, dźwiganie a nawet siedzenie, stąd też zaleca się noszenie gorsetu stabilizującego. 

 Po ośmiu tygodniach można zacząć wracać do normalnych, choć umiarkowanych, aktywności. Możliwe jest wydłużone siedzenie czy prowadzenie auta. Rehabilitacja w tym czasie skupia się na przywróceniu ruchomości kręgosłupa i umocnieniu mięśni. 

W ostatnim etapie po operacji możliwy jest już powrót do pracy, która nie jest zbyt obciążająca. Rehabilitacja ma wspomagać stabilizację kręgosłupa oraz utrzymywać nawyki prawidłowych postaw i ruchów. 

Aktywność fizyczna jest możliwa, a nawet wskazana, jednak z pewnymi ograniczeniami. Rehabilitacja i ćwiczenia zalecone przez fizjoterapeutę to klucz w powrocie do pełni sprawności. Nie powinno się jednak nazbyt przeforsowywać kręgosłupa, dlatego warto w tym przypadku skonsultować się z lekarzem.

Zatem po operacji kręgosłupa lędźwiowego ile zwolnienia lekarskiego jest zalecane? Zwykle okres urlopu chorobowego po takim zabiegu wynosi 3-4 miesiące. W tym czasie organizm ma czas na odpowiednią regenerację, a pacjent na przyswojenie nowych zasad funkcjonowania. Powrót do pracy fizycznej czy siedzącej możliwy jest natomiast po 4-6 miesiącach rekonwalescencji.