Zatrucie metalami ciężkimi – kiedy do niego dochodzi, jak je leczyć?

Zatrucie metalami ciężkimi może mieć charakter ostry lub przewlekły. Najbardziej narażone na zatrucie są osoby mające kontakt z metalami ciężkimi w pracy. Jakie są objawy zatrucia i jak należy reagować? Przeczytaj!

Najbardziej niebezpieczne metale ciężkie to kadm, ołów, rtęć i arsen. Do zatrucia dochodzi najczęściej na skutek ciągłego kontaktu z substancjami, które je zawierają. Na zatrucie metalami ciężkimi narażeni są pracujący w przemyśle chemicznym, pracownicy rafinerii ropy naftowej czy elektrowni węglowych. Może do niego dojść także na skutek spożycia skażonej żywności – warzyw, owoców, ryb. Poważnym skutkiem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek. Leczenie zależy od rodzaju metalu oraz stopnia zatrucia.

Zatrucie metalami ciężkimi – objawy

Czym objawia się zatrucie metalami ciężkimi? Do symptomów zalicza się duszności, zawroty głowy, nudności i wymioty, nadmierne pocenie się, spadki temperatury ciała, metaliczny lub słodkawy smak w ustach, spadki ciśnienia krwi. Objawami zatrucia przewlekłego mogą być brak apetytu, ogólne osłabienie, niedowłady, bóle i zawroty głowy, zaburzenia pamięci czy bezsenność. Niestety, metale ciężkie gromadzą się w narządach (nerkach, wątrobie) i prowadzą do ich uszkodzenia. Mogą również przyczyniać się do rozwoju nowotworów skóry, płuc, wątroby, nerek, gruczołu krokowego.

Zatrucie metalami ciężkimi – postępowanie

Jak należy postępować, gdy stwierdzone zostanie zatrucie metalami ciężkimi? Postępowanie zależy od stanu poszkodowanego oraz rodzaju metalu, który był przyczyną stanu chorobowego. Przy ostrym zatruciu najczęściej przeprowadza się płukanie żołądka, a także podaje węgiel aktywowany, który wiąże metale i pomaga pozbyć się ich z organizmu. Wystąpienie niewydolności oddechowej wymaga natychmiastowego przewiezienia pacjenta do szpitala. Poszkodowany może trafić na oddział intensywnej opieki medycznej, gdzie wykonuje się dializę i hemofiltrację w celu wsparcia nerek w usuwaniu szkodliwych substancji.

Lekarze mają również do dyspozycji związki chelatujące, np. EDTA (zatrucie ołowiem), dimerkaptopropanol (rtęć, arsen). Przy zatruciu rtęcią lub jej solami podaje się mleko z białkiem kurzym, a następnie prowokuje wymioty.

Zatrucie metalami ciężkimi – profilaktyka

Co robić, by nie doprowadzić do zatrucia metalami ciężkimi? Profilaktyka zatruć metalami ciężkimi powinna dotyczyć każdego. Oznacza przede wszystkim wybieranie warzyw i owoców z pewnego źródła. Osoby szczególnie narażone na działanie metali ciężkich powinny wykonywać badania określające poziom pierwiastków we krwi. Jeśli potrzebujesz więcej informacji na ten temat, skorzystaj z możliwości, jakie daje konsultacja lekarska online. Choć wiele osób stosuje dostępne preparaty mające zapobiegać skutkom narażenia na działanie metali ciężkich, nie potwierdzono ich skuteczności. Nie zaleca się też korzystania z nich bez uzgodnienia z lekarzem. Jeśli ten stwierdzi, że konieczne jest podanie leku, wówczas opcją jest alternatywa dla klasycznej recepty, czyli e-recepta online.

Jeśli pracujesz z substancjami niebezpiecznymi i gorzej się poczujesz, koniecznie porozmawiaj z lekarzem. Dobrym rozwiązaniem jest zwolnienie lekarskie online, które pozwoli ci poświęcić kilka dni na diagnostykę i powrót do formy. Pamiętaj, aby nie bagatelizować niepokojących objawów, zwłaszcza gdy podejrzewasz zatrucie metalami ciężkimi.

Oczyszczanie organizmu z metali ciężkich należy przeprowadzać zawsze w uzgodnieniu ze specjalistą. Wcześniej należy wykonać pomiar stężenia pierwiastków we krwi.