» Strona główna » Zdrowie » Posocznica – charakterystyka reakcji zapalnej. Jak ją rozpoznać i leczyć?
Posocznica – bardziej znana pod nazwą sepsa – jest reakcją zapalną wywołującą stan zagrożenia życia, który przy zaniechaniu odpowiedniego leczenia, może doprowadzić do uszkodzenia tkanek, niewydolności oddechowej i narządowej, wstrząsu, […]
Posocznica – bardziej znana pod nazwą sepsa – jest reakcją zapalną wywołującą stan zagrożenia życia, który przy zaniechaniu odpowiedniego leczenia, może doprowadzić do uszkodzenia tkanek, niewydolności oddechowej i narządowej, wstrząsu, a w konsekwencji do śmierci. Najczęściej posocznicę wywołują wirusy, bakterie i patogeny, m.in. gronkowce, paciorkowce lub pneumokoki. Jak objawia się posocznica? Jak ją rozpoznać i leczyć? Czy można się przed nią uchronić? Tego dowiesz się z naszego artykułu.
Posocznica może wystąpić zarówno przy stosunkowo niegroźnych dolegliwościach takich jak zakażenie układu moczowego czy osłabienie spowodowane niską odpornością, jak i przy poważniejszych zakażeniach, np. jamy brzusznej, zapaleniu płuc. Problem ten dotyczy głównie osób starszych, których organizm jest osłabiony z racji wieku i przebytych chorób, pacjentów onkologicznych mających niską odporność i kobiet w ciąży lub po porodzie. W grupie ryzyka znajdują się również niemowlęta i małe dzieci, ponieważ nie mają one wystarczająco wykształconego układu odpornościowego. Bardzo często słyszy się o przypadkach posocznicy w szpitalach i placówkach medycznych. Jest to najprawdopodobniej powiązane z nieprzestrzeganiem reżimu sanitarnego. Podczas wykonywania procedur dochodzi do kontaktu patogenu z osłabionym organizmem, co wywołuje u niego reakcję zapalną, czyli sepsę. Warto nadmienić, że posocznica nie jest chorobą, więc nie można się nią zakazić. Można jednak zakazić się drobnoustrojem, który doprowadził do jej wystąpienia. W jaki sposób? Najczęściej w wyniku nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny, ale również poprzez pocałunek, dzielenie się jedzeniem, korzystanie z tych samych sztućców. Jesteśmy narażeni na posocznicę szczególnie zimą i wiosną, kiedy wzrasta liczba zachorowań i poprzez nadużywanie antybiotyków osłabiamy swój układ odpornościowy.
Pacjent, który zapadł na posocznicę przejawia szereg objawów. Początkowo mogą one wyglądać jak typowe symptomy grypy lub przeziębienia, jednak z czasem mogą przerodzić się w objawy niebezpieczne dla zdrowia i życia. Zaliczyć do nich można znacznie podwyższoną (powyżej 38°C) lub znacznie obniżoną (poniżej 36°C) temperaturę ciała, przyspieszoną akcję serca i przyspieszony oddech. Pacjent zmagający się z posocznicą może również cierpieć na biegunkę, dreszcze, nadmierną potliwość, osłabienie i zaburzenia świadomości, wymioty, bóle rąk i nóg oraz zmiany skórne. Mimo że są to dość charakterystyczne objawy, posocznicę stwierdza się nie tylko w oparciu o ocenę zdrowia pacjenta, ale przede wszystkim wykonując badania laboratoryjne i mikrobiologiczne takie jak bakteriologia i morfologia krwi, gazometria krwi tętniczej i żylnej, itp. Ważne, aby nie zwlekać z przeprowadzeniem diagnozy, ponieważ posocznica jest zakażeniem, które rozwija się w organizmie bardzo szybko i może nieodwracalnie uszkodzić układ krwionośny, oddechowy, a nawet doprowadzić do powstania zatorów.
Leczenie posocznicy powinno obejmować przyczyny jej występowania oraz jej objawy. Jest to szybko i gwałtownie postępujący stan zapalny, dlatego natychmiastowe rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia jest niezbędne, aby uniknąć poważniejszych, a nawet krytycznych skutków takich jak wstrząs septyczny, który w 40% doprowadza do śmierci (w Polsce każdego roku z na sepsę umiera 30 tysięcy osób). Zatrzymanie przebiegu posocznicy wymaga leczenia szpitalnego – głównie silnymi antybiotykami. Kiedy stan zapalny zagraża życiu konieczne może być podtrzymywanie funkcji uszkodzonych narządów poprzez dializoterapię, wentylację mechaniczną i sztuczne żywienie. Ważne, aby w porę ustalić, które bakterie, wirusy albo grzyby są odpowiedzialne za spowodowanie sepsy. W zależności od reakcji organizmu na leczenie, może ono trwać od 7 do nawet 20 dni. W przypadku łagodnego przebiegu posocznicy większość pacjentów ma szanse na całkowity powrót do zdrowia bez żadnych powikłań.
Na posocznicę nie ma skutecznego antidotum. Dostępne są jednak profilaktyczne szczepienia przeciw patogenom, które ją wywołują, np. na pneumokoki. W przypadku zakażenia mogą one znacząco obniżyć nasilenie objawów. Jeśli posocznica jest zapaleniem nawracającym, osoba dorosła powinna zasięgnąć konsultacji lekarskiej i skorzystać z możliwości zastosowania szczepienia podskórnego lub doustnego zawierającego przeciętnie spotykane patogeny. Zakażenia możemy uniknąć przede wszystkim poprzez higienę. Mycie rąk i dokładna dezynfekcja ran oraz powierzchni, a także unikanie kontaktu z osobami chorymi mogą skutecznie zmniejszyć ryzyko styczności z drobnoustrojami wywołującymi posocznicę. Warto również pamiętać, by nie lekceważyć przeziębienia czy zapalenia zęba, a także nie korzystać z antybiotykoterapii bez konsultacji z lekarzem.
Wyeliminowanie posocznicy nie jest obecnie możliwe. O powodzeniu terapii decyduje szybka i trafna diagnoza oraz wykrycie i usunięcie czynników wywołujących infekcję, na którą organizm odpowiada stanem zapalnym. Szansą na ograniczenie zakażenia i skuteczne leczenie osób już zakażonych jest restrykcyjne przestrzeganie procedur medycznych, racjonalne korzystanie z antybiotykoterapii oraz swobodny dostęp do diagnostyki laboratoryjnej. Ważna wydaje się również edukacja w temacie higieny już od najmłodszych lat. Dzięki temu istnieje duża szansa na zmniejszenie liczby nowych przypadków posocznicy.
Formularz zamówienia jest niedostępny. Trwają prace modernizacyjne. Przepraszamy za utrudnienia. Spróbuj ponownie później.